تک درخت خاطراتم بر لب ساحل نشست ;

گر چه دورم از نگاهت یاد تو در دل نشست ...

 باران که می بارد

دلم برایت تنگ تر می شود ...

راه می افتم

                بدون چتر

من

                بغض می کنم

آسمان

                گریه

میدانی ... ؟

آدم های ساده

ساده هم عاشق می شوند ...

ساده صبوری می کنند ...

ساده عشق می ورزند ...

ساده می مانند ...

اما سخت دل می کنند ...

آن وقت که دل می کنند ...

جان میدهند

سخت می شکنند

سخت فراموش می کنند ...

آدم های ساده ............

 کاش وقتی آسمان بارانی است ، چشم را با اشک باران تر کنیم

کاش وقتی که تنها میشویم ، لحظه ای را یاد یکدیگر کنیم . . .